«Ինչպես բոլոր ձայնազուրկ հայաստանցիները»

Մեր զրույցը ավանգարդ արվեստի ներկայացուցիչ, ամերիկաբնակ Սէվի (Հենրիկ Խաչատրյան) հետ հայաստանյան անցուդարձի մասին է: Այս օրերին մեզանում տիրում է հետընտրական տրամադրություն, որը, անշուշտ, իր անդրադարձն է գտնում նաև դրսում ապրող մեր հայրենակիցների շրջանում: Հարկ է նշել, որ մշակութային «աղմուկը» նույնպես քիչ չէ մայրաքաղաքում: Օրերս, օրինակ, գրքի տոն էր:

-Միացյալ Նահանգներից հետևո՞ւմ եք այս օրերի անցուդարձին:
-Ինչպես բոլոր ձայնազուրկ հայաստանցիները:
-Եվ ի՞նչ են անում ձայնազուրկ հայաստանցիները, տոնո՞ւմ են ավարտը ընտրությունների։
-Ո՛չ, հետևում են, թե է՛լ ինչ անհեթեթության կդիմեն երկրի ղեկավարները:
-Իսկ մշակութային քաղաքականության մասին ի՞նչ կասեք: Այս օրերին նաև ակցիաներ են կազմակերպվում գիրք նվիրելու օրվա կապակցությամբ: Դուք որևէ մեկին գիրք նվիրե՞լ եք:
-Հենց այսօր իմ բարեկամներից մեկին նվիրեցի կանադահայուհի Էլիզա Մադա Դալյանի «In search of Miraculous» գիրքը` ի պատասխան նրա նվիրած Էմիլ Մ. Չոռանի «The temptation to Exist» գրքի:
-Ի՞նչ են կարդում ամերիկահայերը:
-Ամերիկահայը այնքան լայնածավալ հասկացություն է, որ դժվար թե որևէ մեկը կարողանա ասել, թե ինչ է կարդում, հատկապես, եթե դրա համար ժամանակ է ունենում:
-Լավ, այսպես ասեմ, մեզ մոտ հրատարակվող գրքերը հասնո՞ւմ են Լոս Անջելես:
-Գրեթե ամեն ինչ հասնում է: Վաղը Խորեն Արամունու «Խաշաթաղ» գրքի շնորհանդեսն է: Գնալու եմ:
-Լուրե՞րն էլ են հասնում` հասարակական, քաղաքական, մշակութային, և ո՞ր կողմից:
-Իհարկե, համացանցից` facebook-ից, youtube-ից, email -ով:
-Ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանի վիճակն այս պահին:
-Ես սկեպտիկ եմ ու գնահատականներ տալը համարում եմ անարդյունավետ զբաղմունք:
-Ի՞նչ եք անում ներկայումս Միացյալ Նահանգներում:
-Ըստ իրադրության ու հանգամանքների` անհանգստանում եմ Հայաստանում գտնվող իմ հազարավոր ազգականների ու բարեկամների համար ու փորձում օգնել կարողություններիս ներածի չափով, որոնք, դժբախտաբար, շատ սահմանափակ են: Իսկ ընդհանրապես ոչ մի կարևոր բան չեմ անում։ Ապրում եմ:
-Ի՞նչ կասեք նրանց, ում ուշքն ու միտքը Ամերիկա գալն է: Մանավանդ` ընտրություններից հիասթափվածներին:
-Հիասթափվածներին կհորդորեի, որ այլևս չհիասթափվեն. դրանից ո՛չ օգուտ կա, ո՛չ էլ ազատում: Ցանկացած իրական կյանք սկսվում է վերջին հիասթափությունից անմիջապես հետո:
-Անցյալ տարի մասնակցեցիք Գյումրու ժամանակակից արվեստի միջազգային բիենալեին, «Shushi Art Project»-ին: Իսկ ասում էին` մեզ մոտ հետաքրքրություն չկա:
-Անհետաքրքրասեր մարդիկ են նման կարծիքներ տարածում, մարդիկ, ովքեր սպասում են, որ որևէ մեկը կգա ու իրենց կյանքը հետաքրքիր կդարձնի:
-Ե՞րբ եք կրկին գալու Հայաստան:
-Երբ որևէ մեկը լուրջ հրավիրի, ինչպես Գյումրու բիենալեն կամ «Shushi Art Project»-ը: Անկոչ հյուրը բարեկամի, հարազատի տանն էլ է անցանկալի, անգամ` տհաճ:
-Դուք հյո՞ւր եք:
-Եթե դեռ տանը չեմ, ուրեմն հյուր եմ։

Ճեպազրույցը`
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ